آنروز که دختري 11ساله بودم و همراه مادرم غرق در سيل جمعيت بدرقه کنان آن شهيد مظلوم و يارانش فرياد مي زدم آمريکا در چه فکريه ،ايران پراز بهشتيه نمي دانستم که 28 سال ديگر در سالروز شهادتش به درگاه حق تعالي شکوه و گلايه هايي جان سوز خواهم برد که ايکاش حداقل يکي چون او داشتيم که راست قامت در برابر ذبح عدالت مي ايستاد . امروز دليل سوزهاي آن روز هاي پرو مادرم وهزاران پدر و مادر ديگر را با ذره ذره سلول هايم درک مي کنم ولي بر خلاف آن ها معتقدم که دشمنان امام و اسلام ناب در رسيدن به اهدافشان پيروز بودند