سلام . 1- بين آزادي انديشه و آزادي انتشار انديشه تفاوت هست و حدود آزادي انتشار انديشه را تنها قانون مشخص مي كند .ضمن اين كه قياس انديشه با راه رفتن در خيابان و پوشيدن در خانه قياس مع الفارق است .2- التزام عملي به حكم رهبري مناقض آزادي نظري يا حتي مخالفت نظري با ايشان نيست . اين مسئله تنها مربوط به حكم رهبري نيست بلكه هر قانوني مشمول همين نكته است مانند اين كه شما مي توانيد قوانين راهنمائي و رانندگي را از حيث نظري قبول نداشته باشيد اما نمي توانيد از آن به لحاظ عملي تخلف كنيد .3- آنچيزي كه در حوزه ولايت فقيه واجب است التزام عملي است ،‏اگر اين التزام شكست شخص از حوزه تولي رهبري بيرون مي رود در غير اين صورت ولو نظرات متفاوتي داشته باشد همچنان فرد در حوزه تولي رهبري است . 4- فرمايش نوراني امام راحل كه نقل فرموديد روشني چشم همه ماست . تفاوت گاهي در برداشت از مصاديق حمايت است . گاهي آنچه را كه ديگران حمايت مي خوانند برخي ديگر حمايت نمي دانند و گاهي رفتاري ديگر كه مرتكبينش آن را عين حمايت از ولي فقيه مي دانند برخي عين خيانت مي شمارند . براي رهايي از اين تناقض فقط يك راه وجود دارد و آن هم تحليل عالمانه و بي افراط و تفريط مباني ولايت فقيه و لوازم آن است . يا حق