به نام خداوند مهربان . سلام بر دوست عزيزم . از اينکه تشريف فرما شديد و دوباره من رو با نظراتتون مفتخر کرديد ممنونم.اجازه بدهيد فرمايش شما رو اين گونه اصلاح کنم .الفاظ براي صاديق خارجي وضع نشده اند تا خارج از آن مصداق مشهور مجاز باشند بلکه براي ارواح معاني وضع شده اند و هر جا روح آن معني صدق کند استعمال لفظ در آن معني حقيقت است .مانند لفظ شريف و مبارک عشق که به معني حب شديد است . چيزي که دوستان ما رو در اين مقوله به اشتباه انداخته آن است اين است که تصور مي کنند چون ميان مخلوقات گاهي محبت شديد وجود دارد و به آن عشق مي گويند . همان درباره خداوند بايد به کار رود که در اين صورت قطعا معني جسماني و تشبيهي خواهد داشت. بدون آنکه بدانند اگر اين معني را توسعه بدهيم بايد بسياري از اسماء و صفات الهي را نيز مجازي بدانيم چرا که هم مخلوق به آن صفت متصف مي شود و هم خالق. اين دسته از دوستان غفلت کرده اند اين الفاظ مشترک معنوي اند و در معني يکي هستند نه در مصداق و خصوصيات مصداق .و گر نه ميان خصوصيات اوصاف يا الفاظي که به خداي سبحان نسبت مي دهيم و همان وصف در غير خدا نيز استعمال ميشود فاصله بي نهايتي وجود دارد. خال مه رويان سياه و دانه فلفل سياه / هر دو جانسوزند اما اين کجا و آن کجا .