به نام خدا

سلام بر سرور و دلبندم

در تأييد نظر آن جناب عرض كنم، ملاحظه سياق آيه نشان مي دهد كه اگرچه لحن آيه انشائي است و نه اخباري، اما ناظر به اصل پذيرش دين است و نه اجراي احكام آن. به موجب اين آيه نبايد مردم را در پذيرش اصل دين اجبار كرد. همان طور كه مي دانيد، تمام آيه اين گونه است:

لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (بقره/256)

در پايان نيز حديث قشنگي نقل فرمودي و سخن از دل ما گفتي كه:

بيائيد مسلمان بودن ديگران را باور کنيم گر چه در برخي از جنبه ها مشکلاتي داشته باشند. بيائيد بر اساس فطرت پاک و خداجوي شان با آنها سخن بگوئيم و از خداوند متعال و روح پيامبر مهربانمان و امامان هدايت و دعاي مستجاب آخرين سفير عشق الهي، مهدي موجود موعود ( عج ) در اين راه ياري بجوئيم و ايمان داشته باشيم که اگر ما درست به وظيفه مان عمل کنيم بندگان خدا از خدا فاصله نخواهند گرفت؛ و آيا ما وظيفه اي بزرگ تر از ايجاد عشق خداي مهربان در قلوب بندگانش داريم؟

خدا بر توفيقات شما بيافزايد!