نظرات ياداشت يك گفتگو (قسمت اول )

+ نظام مقدس

استعفاي جوادي املي از امامت جمعه ي قم چند روزي در صدر خرهاي رسانه اي داخل کشور بود . رسانه ا با پرداختن به وقايع چند ماه اخير و مواضع جوادي املي اين استعفا را اعتراض به وضعيت موجود در کشور و بي توجهي به نظرات عقلاي قوم خواندند. اما چرا اکثر علما و مراجع در اعتراض به وضعيت موجود سکوت و انزوا را برميگزينند ؟ مگر نه اينکه تقريبا همه ي اين دسته از علما و مراجع معتقد به پيوند ديانت و سياست هستند ؟ پس چرا درست در بزنگاهي که درياي سياست متلاطم و بحران زده شده علمايي که ادعاي همراهي و پيوند با مردم را دارند سر در جيب مراقبت فرو ميبرند ؟ چرا در چنين زماني که چشم مردم ستمديده به انهاست سکوت ميکنند ؟ اين سکوت و انزوا چه دردي از دردهاي مردم دوا ميکند ؟ ايا اين کناره گيريها ميتواند مرحمي بر زخمهاي ناسور مردم باشد ؟ گويا پيوند مردم و مراجع همچون جاده ي يک طرفه اي از مردم به سوي مراجه شده که در ان مردم موظف هستند از انان تقليد کرده و در هر کاري گوش به فرمانشان باشند و سال به سال هم جيبهاي مقدس ان بزرگواران را پر نمايند در مقابل مراجع هم با ديدن عسر و سختي مردم سکوت و قهر کنند و دم بر نياورند . اميدوارم به قول دکتر سروش ما نسل کامکاري باشيم تا سقوط و انحطاط اين جريان فکري را شاهد باشيم .