يک شهر دعا کرد و بلا کم نشد امسال
خون شد جگر خلق و محرم نشد امسال

اي ماه چه دير آمدي از راه و عجيب است
دلواپس تو عالم و آدم نشد امسال

پيش از تو محرم شد و پيش از تو عزا بود
مويي ز عزاداري تو کم نشد امسال

جايي ننشستيم که يادي نشد از درد
شعري نسروديم که ماتم نشد امسال

صد خيمه‌ي خاموش به تاراج جنون رفت
يک خاطر آسوده فراهم نشد امسال

در گريه نهفتيم عزاي شب خود را
تاوان تو زخمي ست که مرهم نشد امسال