سلام

مطلب پر مغز و جالبي بود .

از كنج دل خود به بقيع ، ره بگشاييم

همت زِ پي انچه بود خسته نداريم

با دست گل ياس كه از گريه گرفتيم

بر قبر گلِ گم شده گل دسته گذاريم

اگر افتخار بديد با هم لينك بشيم - التماس دعا

دوست عزيز مطالب زيبايينوشتي ولي براي خوانندگان ايترنتي كه عموما جوانها هستند قدري سنگين است.

يا فاطمه اشفعي لي في الجنه

بسم الله

سلام دوست عزيز
لطفا پاسخ پيغامتان را در جمهوريت بخوانيد

سلام

يادم شما يه وبلاگ به اسم هواي تازه داشتين كه توش حرف دل مي‏

نوشتيد كه ازدل مي‏اومد وبه دل مي‏نشست

ديگه خبري ازاون وبلاگتون نيست انگاري اين وبلاگ رو جايگزين هواي تازه كرديد

مطالب سراي انديشه بسيار زيباستودوستداشتني

اما

اما جا هواي تازه خاليه

نمو

دوست بسيار عزيزم ( قلبي خواهان عشق )

گر چه در نظر داشتم در پست مستقلي در خصوص آيات مذکور بحث و تحقيق کنم اما قدر و ارزش والاي شما دوست خوبم مرا بر آن داشت تا هر چند مختصر در خصوص آيات مورد بحث مان نکاتي را به عرض برسانم .

همانطور که فرموديد و ما هم بر اين باوريم مراد از ( شيء ) با توجه به سياق آيات سوره حجر عبارتست از هر آنچه روئيدني است و از زمين مي رويد و معيشت آدميان را تامين مي کند اما بر نگاه تيز بين شما پنهان نيست که اختصاص اين فراز از آيه که مي فرمايد ( هيچ چيز نيست ، ان من شيء ) با آن عموميت معناي واژه شيء بر روزي تنها مستلزم تخصيص اکثر خواهد بود که چنين چيزي نزد عقلاي اهل سخن زشت و قبيح است و قرار گرفتن اين فراز از آيه در ميان آيات بيان منشاء رزق و روزي دليل بر اختصاص اين مفهوم عام به يک مورد خاص نيست همانطور که اهل علم مي گويند مورد مخصص نمي شود.

پس اگر معيشت انسانها و ما بقي جانداران که فرع بر وجود آنان است خزائنش نزد خداوند والاست به طريق اولي خزائن خود آن موجودات بلکه هر چه شيء ناميده شود بايد نزد خداي سبحان باشد چراکه اصل همواره اشرف از فرع است و موجوديت فرع مرهون موجوديت اصل است .

بنا بر اين دلالت واژه شيء در آيه بر وجود خزانه رزق و روزي موجودات در نزد خداي سبحان را نبايد بيان انحصاري مفهموم شيء و به تبع حمل آيه بر آن دانست بلکه بايد آن را بيان مصداقي از مصاديق اشيائي دانست که خزائنش در نزد خداي تعالي است .

فعلا اين مقدار را از حقير بپذيريد . انشاء الله در باره آيه شريف ( انا لله و انا اليه راجعون) هم در فرصتي ديگري نکاتي را به عرض شريفتان خواهم رساند.

هميشه پيروز و سرافراز باشيد.

به نام خدا و با سلام بر دوست خوبم

از پاسخ خوب شما بهره مند شدم؛ اما همچنان ابهامات فراوان است. براي مثال شما از دو آيه استفاده هايي فرموديد كه با فهم اينجانب به كلي متفاوت است. براي نمونه شما از آيه حجر چنين استفاده كرديد كه مراد از «شيء» هر چيز است؛ حال آن كه سياق آيه چنين اطلاقي را افاده نمي كند. آيات قبل و بعدش را ملاحظه كنيد:

وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ * وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ * وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ * وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ

چنان كه از اين آيات به دست مي آيد، مراد از «شيء» روزي است. بنابراين معناي آيه اين است كه خزينه هاي روزي شما نزد ماست.

من از آيه بقره نيز نمي توانم آن استفاده اي را كه شما كرديد، فهم كنم. معنايي را كه من از سياقش مي فهمم، اين است كه حيات ما متعلق به خداست؛ يعني خداست كه مرا آفريده است و پس از مرگ نيز نزد خدا محشور مي شويم. سياق آيه را ملاحظه فرماييد:

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ * وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

من از اين دو آيه هرگز نمي توانم بفهمم كه هستي عوالمي منطبق بر يكديگر دارد و هر چيزي داراي مراتبي است. بي ترديد سياق آيه قرينه فهم آيه است و منتزع كردن آيه از سياقش به بدفهمي مي انجامد. به نظر من اين آيات از مواردي است كه فلاسفه از آنها استفاده ذوقي و سليقي كرده اند.

من پوزش مي خواهم كه اين قدر روده درازي مي كنم.

ارادتمند شما

به نام خدا

سلام بر دوست فاضلم

اين بار مي خواهم از نزد شما تلمذ بكنم. براي من سؤالاتي در زمينه اين عوالم به وجود آمده و اين احساس را برايم حاصل كرده است كه اين عوالم يك مقدار ذوقي است و تخيلي.

از نشانه هاي آن اين كه برخي اين عوالم را سه تا يعني دنيا(عالم حسي) و برزخ(عالم مثالي) و آخرت(عالم عقلي) دانسته اند و برخي پنج تا و برخي هفت تا.

از ديگر نشانه ها اين كه اين عوالم شايد براي انسان قابل هضم باشد؛ اما براي اشيائي مثل سنگ و آتش يا براي حيواناتي مثل گاو و خر و يا براي موجوداتي مثل فرشتگان و حور العين قابل هضم نيست.

من نمي دانم فلاسفه كه شناخت به كل هستي ندارند، چطور نسبت به عوالم هستي اظهار نظر مي كنند. من احساس مي كنم نقل صريحي كه دلالت بر اين عوالم داشته باشد، وجود ندارد و آن نقل هايي را فلاسفه به آنها استناد مي كنند، تكلف آميز و ذوقي و مبتني بر پيش فرض هاي خودشان است.

من خوشحال مي شوم، پاره اي از ادله فلاسفه را برايم نقل كنيد و اين سؤالاتم را پاسخ بفرماييد.

ببخشيد، من ارادت كامل به شما دارم و هيچ قصد جسارتي به فلاسفه ندارم. خواستم احساسم را آن چنان كه هست، به دوست خوبم منعكس كنم.

در ضمن به ما هم سري بزنيد.

موفق باشيد و عاشق