به نام خدا و با سلام بر دوست خوبم

از پاسخ خوب شما بهره مند شدم؛ اما همچنان ابهامات فراوان است. براي مثال شما از دو آيه استفاده هايي فرموديد كه با فهم اينجانب به كلي متفاوت است. براي نمونه شما از آيه حجر چنين استفاده كرديد كه مراد از «شيء» هر چيز است؛ حال آن كه سياق آيه چنين اطلاقي را افاده نمي كند. آيات قبل و بعدش را ملاحظه كنيد:

وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ * وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ * وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ * وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ

چنان كه از اين آيات به دست مي آيد، مراد از «شيء» روزي است. بنابراين معناي آيه اين است كه خزينه هاي روزي شما نزد ماست.

من از آيه بقره نيز نمي توانم آن استفاده اي را كه شما كرديد، فهم كنم. معنايي را كه من از سياقش مي فهمم، اين است كه حيات ما متعلق به خداست؛ يعني خداست كه مرا آفريده است و پس از مرگ نيز نزد خدا محشور مي شويم. سياق آيه را ملاحظه فرماييد:

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ * وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

من از اين دو آيه هرگز نمي توانم بفهمم كه هستي عوالمي منطبق بر يكديگر دارد و هر چيزي داراي مراتبي است. بي ترديد سياق آيه قرينه فهم آيه است و منتزع كردن آيه از سياقش به بدفهمي مي انجامد. به نظر من اين آيات از مواردي است كه فلاسفه از آنها استفاده ذوقي و سليقي كرده اند.

من پوزش مي خواهم كه اين قدر روده درازي مي كنم.

ارادتمند شما