به نام خدا

سلام

به نظر من يه مثال نزديكتر ميتونه شهداي دفاع مقدس باشه.ادم هايي كه بين ما زندگي مي كردند،مثل ما مي خوردن،مي خوابيدن،راه مي رفتن،ميخنديدن،گريه مي كردن و....وبه مقام والاي شهادت رسيدند.اما امروز همين ادم ها رو اينقدر براي ما اسموني و غير عادي جلوه ميدن كه فكر مي كنيم شهدا اصلا رو زمين نبودن،از همون اول اسموني بودن،اصلا اونا مال يه دنياي ديگه بودن.براي همين رسيدن به اونا،رسيدن به مقام شهيد و شهادت رو اينقدر از خودمون دور ميبينيم كه گاهي فكر مي كنيم محال و غير ممكنه.

يادمون نره كه شهدا از خو دمون بودنداما اينكه چه كردند تا به اين مقام رسيدند (شهيد نظر مي كند به وجه الله)مهمه و جاي تفكر و تامل داره.

يا علي