به نام خدا و با سلام خدمت دوست بزرگوار و برادر عزيزم . از لطفي که در حق اينجانب روا داشتيد بي نهايت سپاسگذارم. اميدوارم آن وجود مبارک نيز مرا با تمام بي لياقتي ام به فرزندي خويش بپذيرد .برادر عزيزم من مطمئن نيستم بلکه احتمال هم نمي دهم دوستي که چنان فرمايشاتي داشته اند از طلاب معارف اسلامي باشند. گر چه در ميان کساني که خويش را طلبه مي نامند ( متاسفانه ) برخي يافت مي شوند که چندان شايسته سخن نمي گويند اما من ترجيح مي دهم ايشان را از اساس طلبه ندانم . بعيد مي دانم هيچ کسي که اندکي در اخلاق نبي مکرم اسلام و عترت طاهره اش مطالعه اي داشته و بويي از ايمان به پيام والاي اسلام ناب محمدي (ص) برده باشد با چنين ادبياتي سخن بگويد . من نمي دانم کجاي کلامم اين دوست عزيزمان را به خشم آورده اما خوشحالم که مخالفين انديشه ام چنين کساني هستند . بر فرض هم که ايشان نام طلبه داشته باشند دوست دارم تا به همه آناني که اين نوشته را مي خوانند با صداي بلند عرض کنم : دوستان به قول لسان الغيب حافظ شيرازي (ره) : نقد صوفي نه همه صافي بي غش باشد / اي بسا خرقه که مستوجب آتش باشد. من هرگز ادعا نمي کنم که در مکتب فرآن و عترت دانشجوي شايسته اي هستم بلکه فقط تلاش مي کنم اينچنين باشم و اميدوارم من و اين دوست عزيز هم به لطف خداي سبحان به راه حق و حقيقت که همانا طريق نوراني قرآن و عترت طاهره است رهنمون گرديم که : نه هر که سر بتراشد قلندري داند.