سلام
به نکته مهمي اشاره کرديد. زمان جنگ که اين بساطا نبود. حزب و گروه و جناح و ...
زمان جنگ همه ايران بسيج شد. شهري، روستايي، با سواد، بي سواد، دکتر و مهندس و کشاورز همه و همه در کنار هم بدون هيچ ريا و تکبري از کشورشون، اعتقاداتشون و ارزشهاشون دفاع مي کردند. بعضي وقتا خيلي سخت مي شد فرمانده رو از بسيجي تشخيص بدي. ولي حالا چي؟
نمي دونم تو شهر شما اينجوريه يا نه؟ ولي اينجا يه حسينيه داره که وقتي در مناسبت ها برنامه داره، بالاي حسينيه مال رئيس رؤسا و مملکت داراست و هيچ کس هم حق نداره بره کنارشون بشينه. وقتي تو حسينيه اي که خونه امام حسينه يه همچين چيزايي آدم مي بينه واقعا دلگير ميشه از بعضيا که چطوري فکر مي کنند همه چي تو اين انقلاب مال اوناست و ماها که به خاطر حفظ اين نظام تموم عمرمون رو تو غربت گذرونديم هيچ کاره ايم!
البته جا داره همين جا افتخار کنم به اقدام استاندار کردستان که هميشه تو مراسم ها بين مردم بوده و نرفته تو جمع اون متشخص ها بشينه.
موفق باشيد.
خواهر بزرگوارم سلام
مقدمتان را گرامي ميدارم .
زمان جنگ هم ريشه هاي احزاب و جناح ها بودند اما تفاوتي كه داشت اين بود كه احزاب و انديشه هاي آنان خود را در خدمت انقلاب و نظام و ملت مي خواستند و در حقيقت درون ملت و نظام اسلامي ذوب شده بودند اما همانطور كه فرموديد بعد از جنگ انگار شرايط جور ديگري شد ! هر قدر بدنه ملت كه شاهكار مقاومت مرهون آنان است از دفاع و ايثار و نثار خويش سهم خواهي نكرد ، احزاب و گروه ها و برخي از آدمها به فكر مطالبه سهمشان از سالها دفاع افتادند.
حتي برخي از آنها يادشان رفت كه سهم چيزي را طلب مي كنند كه بي عذر موجه در آن حضور نيافتند . روزگاي كه دانش آموز و دانشجو و طلاب بي ادعاي اين سرزمين همدوش با تمام اقشار مختلف ميهنشان دست از درس و بحث و آب و نان كشيده بودند و تن به تيرهاي سربي و داغ دشمن مي سپردند برخي از همين مدعيان ( تكرار مي كنم ، بي آنكه عذر موجه اي داشته باشند ) در امن و امان كشور هاي مختلف شرقي و غربي مشغول تحصيل مقدمات سهم خواهي امروز خود بودند .
هر چه باشد و هر چه بكنند ملت بيدار ما حساب نظام اسلامي و دفاع و شهداي مقدس را از آنان جدا مي داند و اگر روزي قرار باشد گريبان آنان را به خاطر سوء استفاده از دستاوردهاي ملي خود بگيرند ديگر دم زدن از نظام و افتخارات دفاع مقدس سودي به حالشان نخواهد داشت .
هميشه سربلند باشيد
