خواهر بزرگوارم

آنچه كردم كمترين وظيفه اي بود كه به گردن داشته و دارم . شما را به خدا اينقدر خجالتم ندهيد . نوشته شما مرا بيش از پيش نزد خودم و خداي خودم خجالت زده مي كنه . من كي ام تا قدم و دعاي من چي باشه .

از بي مهري ديگران گله كرده ايد ، خواهرم در روزگاري كه برخي از آدمها فرصت عيادت از قلب خود را هم از دست داده اند عيادت از ديگران حكايتي غريب است .

به هر روي دعاي خير من و خانواده ام با تمام بي لياقتي مان همراه قلب صبورتان باد .

لطفا ديگر مرا با اين سياق نوشتن شرمسار نسازيد . خوشترم اگر چون برادري كوچكتر مخاطب كلام پر مهرتان باشم تا آنچنان كه خود را لايق اش نمي بينم .

يا رب دعاي خسته دلان مستجاب كن .

صبور باشيد و سربلند .

يا حق