يك فكرمو مينويسم بدون هيچ كم وماست :
ميخوام باروحيه باشم حتي تو درون خودم احساس خوشحالي كنم كه بعدا به يكي اين حرفو بزنم كه من در درونم شادم. و بعدا تو محاوره افراد با هم اينگونه از من ياد بشه كه صادق به گفته خودش شاده. يعني يك نوعي از ديگران جلو افتادن و سبقت گرفتن نه در درس و تزايد مال. بلكه اينكه من در خلوت و درونم آرامم... خدا كوش؟؟؟؟
