حال وهواي مناطق جنگي رو فقط كساني كه رفتندو از نزديك ديدند مي فهمند.تو اين سرزمين مقدس ميشه راحت نفس كشيد وانرژي گرفت.آخه خاكش بوي بال فرشته ها رو ميده....شايد بد نباشه كه از 365روز سال چند روزي رو به دور از هيا هو و رنگ و رياهاي شهري گذروند.

ازآيه قشنگي استفاده كرديد.شما هم جزء منتظرا هستيد.منتظران شهادت.

به نظر من شهادت روغن ريخته رو نذر امامزاده كردنه.حالا كه همه ما براي رسيدن به سراي باقي بايد از اين ديار فاني هجرت كنيم،پس چه بهتر كه سوار بر اسب سپيد شهادت باشيم.

پروردگارا توفيق شهادت در راهت را نسيب همه ما بگردان.