به نام خدا و با سلام

سرورم، يكبار ديگر دعاي امام سجاد(ع) را مرور مي كنيم:

إِلهِي لَمْ أَعْصِکَ حِينَ عَصَيْتُکَ وَ أَنَا بِرُبوُبِيَّتِکَ جاحِدٌ، وَ لا بِأَمْرِکَ مُسْتَخِفٌّ، وَ لا لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ، وَ لا لِوَعِيدِکَ مُتَهاوِنٌ، وَ لکِنْ خَطِيئَةٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي وَ غَلَبَنِي هَواي َ وَ أَعَانَنِي عَلَيْهَا شِقْوَتِي وَ غَرَّنِي سِتْرُکَ الْمُرْخَى عَلَيّ .

همان‏طور كه ملاحظه مي فرماييد، آن امام اعتراف مي كند كه «عَصَيْتُکَ» (تو را معصيت كردم)؛ «سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي وَ غَلَبَنِي هَواي َ وَ أَعَانَنِي عَلَيْهَا شِقْوَتِي وَ غَرَّنِي سِتْرُکَ الْمُرْخَى عَلَيّ»؛( خطا و اشتباهي بود که بر من عارض شد و از من سرزد ، نفسم مرا فريب داد و هواي نفسم بر من غلبه کرد و تيره روزي من مرا در اين خطا ياري کرد و پرده پوشي­ات مغرورم ساخت).

در اينجا چند احتمال وجود دارد:

1. آن امام گناه كرده است و هواي نفس بر او غلبه كرده است؛ اما عمدي نبوده و البته گناه او در حد و مرتبه خودش بوده است كه نظر من هم همين است.

2. آن امام گناه نكرده و هواي نفس بر او غلبه نكرده است. اين جملات را براي تعليم ديگران فرموده است. من اين نظر را قبول ندارم. نه تنها هيچ قرينه اي بر اين احتمال وجود ندارد كه قرينه بر خلافش است. از جمله اين كه آن امام در حين بيان چنين جملاتي و به هنگام نماز و عبادتش مثل بيد مي لرزيده و زار زار مي گريسته است. اين كار را نمي شود، گفت كه او فيلم بازي مي كرده و براي تعليم ديگران بوده است.

3. احتمال ديگر اين است كه اين الفاظ به همان معاني عرفي عرب استعمال نشده است و اگر آن حضرت مي فرمايد، من عصيان كردم، منظورش عصيان شيعه بوده يا عصيان مشركان و كافران بوده است و هكذا از اين جفنگيات.

خلاصه آن كه من انبياء‏ و ائمه را از گناهان مردمان عادي معصوم مي دانم، نه از گناهان مرتبه خودشان و اين توجيهات تكلف آميز علماي شيعه را قبول ندارم.

نظر حضرت عالي چيست؟