سلام استاد.
از اينكه براي خوندن مطالب من وقت گرانبهاتون رو صرف مي كنيد سپاسگذارم.
فرموديد انتقاد كنيم ولي جوري كه بيگانه در ما طمع نكند.
مي شه؟
ما كه هر كار كنيم بيگانه كار خودش رو انجام ميده، من هم تا الان بسيار سعي كردم كه بر خلاف خيلي ها از كلي گويي اجتناب كرده و با دليل و مدرك قابل استناد تنها (گزارشگر) باشم، در صورتي كه مي توان با يك الگوبرداري ساده از رسانه ي ملي (گذارشگر) شد.
شما فرموديد آنچه را من مي بينم هزاران هزار چشم ديگر نيز مي بينند،حال سئوال من اينست كه كار من و امثال من كه بدون سوئ نيت انتقاد مي كنيم اشتباه است يا آن هزاران هزار چشم كه فقط مي بينند و به قول شما براي جلوگيري از طمع بيگانه سكوت مي كنند؟
بيگانه خودش بايد آدم باشه سوئ استفاده نكنه.
درسته كه شايد صداي من و امثال من تا سر كوچه هم نرسد ولي به نظر بنده ي حقير كه نفسم هم مطمئنا از جاي گرم در نمي آيد، سكوت اشتباه است.
شايد اشتباه من اينه كه فكر مي كنم مي تونم نظرم رو بگم!
من برخلاف برداشت دوستمون *نظام* اصلا در پي جدايي دين از سياست نيستم، همواره هم سعي كردم نه از اين ور بوم بيافتم نه از اون طرفش، فقط مثل هزاران هزار نفر ديگه بسيار دوست دارم كه قائله ختم شود و ماهم به كار و كسبمون برسيم،فلج شديم، اگه واقعا جمهوري بودن نظام اسلامي سخته من به حكومت اسلامي هم راضي هستم،شايد قبول كردنش سخت باشه ولي بالاخره مسير مردم سالاري ديني درجايي كه حقيقتا درصد بالايي از جامعه، باطنا با دين بيگانه اند مسيري ناهموار است .
شايد بزرگترين اشتباه در جمهوري اسلامي اين بوده كه از اول انقلاب تا الان ظاهر ديني انسان مهمتر از باطن ديني بوده، به همين دليل است كه كساني با باطن گرگ در لباس ميش ظاهر شده و اوضاع اينست كه همه مي دانيد. اي كاش جمهوري اسلامي به جاي مسلم پروري سعي در پرورش و تربيت افراد مومن داشت و حد اقل نتيجه ي اين امر اين بود كه اين همه كج خلقي ها و انحرافات در جمهوري اسلامي فعلي در همه ي اقشار جامعه را اشخاصي همچون آقاي *نظام* به پاي اسلام نمي نوشتند.
در كل بايد اين نكته را قبول كرد كه سكوت اشتباه است.