مشايي يک انتقادي رو از حضرت نوح کرده که به نظرم شايان توجه هست . گفته چرا در طول عمر 900 ساله نتوانسته عدالت را پياده کند . حالا من ميپرسم اگر پيامبران و امامان شيعه معصوم بودند چرا هيچيک در هرف خود (برپايي حکومت اسلامي و برقراري عدل و توحيد ) موفق نبوده اند و همگي را به امام روازدهم خود واگذار کرده اند ؟ يکي از ابعاد عصمت , عصمت در عمل است يعني اينکه شخصي که معصوم است در انجام اعمال خود دچار اشتباه نميشود در حالي که حضرت علي در انتصاب ان قاضي دچار اشتباه شد و همچنين هيچيک از ائمه به اهداف خود نرسيدند . مگر ميشود اينهمه انسان بري از هرگونه خطا و اشتباه باشند و کوچکترين خبطي در اعمالشان مرتکب نشوند و سرانجام نيز انها به هدفشان نرسند و دشمن به هدفش برسد ؟؟؟ اين درست نيست که بگوييم مثلا هدف امام حسين برملا کردن فساد يزيد بود که به هدفش هم رسيد . هدف اول امامان تا انجا که ما در کتابهاي اقايان شيعه خوانده ايم برقراري حکومت و نظام مبتني بر اسلام بوده که همگي ناکام بوده اند