بسم الله الرحمن الرحيم

خواهرم سلام

ممنون از پرسشي كه مطرح فرموديد . عرض بنده نفي ولنتاين نبود . بنده عرض كردم ما خودمان در فرهنگ اسلامي - ايراني مان چيزي فراتر از آنچه غرب به ما ارائه كرده است داريم پس دليلي ندارد ولنتاين را كه بر بستري از ساز و كارهاي فرهنگي ديگري بنا شده است گرامي بداريم .

تفاوت عشق با شهوت هم تمام نكته اي كه عرضه شد نبود . راهكارهاي ارائه شده نيز در متن حقير وجود دارد و من فكر نمي كنم عشق راستين و عفيفي كه مطرح كرده ام فقط مال بزرگان باشد . حكايتهاي بي نظير ليلي و مجنون ، فرهاد و شيرين و داستانهاي بلند آوازه بيژن و منيژه در حكمتنامه حكيم فردوسي و ديگران تنها آرايه هايي ادبي نيست كه آنها را در حوزه تربيت اجتماعي ناكار آمد بدانيم و تصور كنيم مربوط به بزرگان است . از سوي ديگر مگر شهيد همت از اول همت بود ؟ مگر شهيد چمران از اول چمران بود ؟ مگر اين دو نفر از آسمان آمده بودند ؟ اگر آدمهاي معمولي مانند شهيد همت و شهيد چمران با ادراك عشق عفيف توانسته اند الگو باشند چرا جوانان ما نتوانند ؟ آنها هم مثل ما نقاط ضعف و قوّتي داشته اند اما توانسته اند با ادراكي درست از عشق زمين را به آسمان وصل كنند .

قطعا ترويج ولنتاين آن هم با شكل امروزينش هيچ كمكي به اصلاح فضاي جامعه نمي كند و نفي بي جايگزين آن هم نمي تواند آثار مناسبي داشته باشد . بنا بر اين دو چيز بايد مد نظر قرار گيرد . اول اصلاح فرهنگ دوستي و عشق ورزي ميان دختران و پسران به نوعي كه از معناي امروزين دوست دختر و دوست پسري كه علاوه بر غير مشروع بودن ، هيچ گونه تعهد و مسئوليتي را نيز به دنبال ندارد خارج شود دوم ايجاد جايگزيني هماهنگ با فرهنگ اسلامي و ايراني مان و روشن كردن وجوه اخلاقي و تربيتي هديه دادن به كسي كه همسفر زندگي ما و يا همراه لحظات تلخ و شيرين ماست .

قطعا در تمام اين موارد رعايت خطوط شرعي بايد در نظر گرفته شود .

به هر حال از اين كه برادرتان را با طرح اين سؤال مورد محبت قرار داديد ممنونم و دغدغه مباركتان در يافتن راهي براي جامعه جوان ميهمن مان را مي ستايم .

در پناه خداوند مهربان بلند آوازه باشيد .

يا حق