دستيابي به پيشرفتهاي فراوان پس از 30 سال:

يکي «معتاد» است؛
«در بررسي که حراست مجلس مشخص شده که ايشان سابقه زندان و اعتياد و مشکلاتي از اين دست داشته»(1)
ديگري «روان‌پريش» مي‌شود؛
«با توجه به تحقيقات صورت گرفته مشخص شد متوفي به دليل بروز مشکلات روحي و رواني ساعتي قبل...»(2)
سومي چه کسي است، چه‌کاره است، چه انگي به آن مي‌چسبانند؟
تا کي خواهند توانست؟
اين چيزها که تا ابد پنهان کردني نيست.
سي سال بي‌تدبيري مستمر کشور را به کام بحران، نيستي و مرگ کشانده، ملت آشکارا رنج مي‌برند، سخت‌جاني مي‌کنند و در چنين سپهر آلوده‌اي چه جاي زندگي است؟ مرگ آسوده‌تر به نظر مي‌آيد و سهل‌تر پس يکي خودش را از روي پل به پايين پرتاب مي‌کند، آن يک خود را به آتش مي‌کشد و يکي ديگر با مترو اين دنيا را بدرود مي‌گويد.
دست مريزاد!
در تنها سي سال ويرانه‌اي ساختيد که زندگي در آن هيچ "افتخاري" ندارد و ملت را به جايي رسانديد که مرگ را به‌تر از زندگي مي‌دانند. به اين همه دست‌آورد بباليد و اگر کسي کوشيد تا با مرگ خود تلنگري زند، از بيخ و بن منکر شويد. بگوييد؛ بي‌کار بود، معتاد بود، رواني بود، ديوانه بود...
اما تاريخ خواهد گفت که ملت سالم را چه کساني بيمار، رواني و ديوانه کردند!

(1) علي لاريجاني در صحن علني مجلس پس از خودسوزي يک شهروند
(2) بازپرس کشيک ويژه قتل تهران پس از خودشکشي شهروندي ديگر