بی شک دفاع هشت ساله ملّت غیور ایران اسلامی ، حماسه جاویدی است که نه تنها در حافظه تاریخی این مرز و بوم که در صفحات تاریخ بشریّت به عنوان نمونه ای روشن از فرهنگ جهاد و شهادت ماندگار خواهد شد . تحمیل این جنگ نابرابر نه تنها موجب متلاشی شدن نظام نوپای اسلامی نشد بلکه موجب اقتدار و انسجام هر چه بیشتر مردم و تبدیل جوانان آنان به دلاور مردانی شد که طولانی ترین جنگ تاریخ معاصر را در دنیا اداره کردند بدون آنکه حتی یک وجب از خاک میهن اسلامی شان را به عنوان وجه المصالحه با دشمن تا دندان مسلح شان معامله کنند .
دشمنی که از بیرون با تحمیل جنگ و از درون با دامن زدن به اختلافات قومی یا مذهبی و نیز جدا کردن صف گروه های مبارز قبل از انقلاب از بدنه نظام و ملت ، و تبدیل برخی از آنها به دشمنان و برخی به مخالفین نظام ، تلاش می کرد تا نهال نورسته نظام مبارک جمهوری اسلامی را هنوز سر بر نیاورده بخشکاند ، در طوفانی از اتحاد و انسجام و مقاومت امّتی افتاد که فرمان امام خویش را امری واجب می دانست و در پرتو رهبری آن یگانه دوران ، اختلافات و نزاع های بی حاصل قومی _مذهبی خویش را در عین حفظ تکثر (قومی و مذهبی) به وحدت تبدیل کرد تا جائی که مسلمان ( شیعه یا سنّی ) ، مسیحی، زرتشتی و ... از هر قوم و قبیله که بودند در کنار یکدیگر چونان برادرانی از یک خانواده ،امت واحدی شدند که هیچ گردن کش زور گویی خیال در آویختن با آنان را به ذهن خویش هم راه ندهد.
امروز که سالها از آن روزگار فاصله داریم متاسفانه، این حماسه بزرگ ملّت ایران در خطر مصادره قرار گرفته است؛ هر حزب و گروهی خویش و تنها خویش را وارث آن معرفی می کند و می کوشد تا بواسطه مصادره کردن افتخارات دفاع مقدس ، نام و نانی برای خویش فراهم کند. جالب اینجاست که حتی وا خوردگانی مانند جبهه ملّی که در آن سالهای خون و غیرت ( بر فرض این که چوب لای چرخ نبودند ) شاهد ساکت و گوشه نشین سلامت جوی آن روزگار بودند ، نیز گاه و بی گاه می کوشند تا بلکه برخی قهرمانان آن عرصه را به خویش منتسب کنند .
حقیقت این است که دفاع مقدس، این حماسه بزرگ و شهدای گرانقدرش متعلق به هیچ حزب و گروه و نهادی نیستند بلکه متعلق به تمامی ملّت و کلّیت نظام مبارک جمهوری اسلامی اند . ممکن است امروز در هر حزب ، گروه و نهادی کسانی حضور داشته باشند که یا جانباز و آزاده اند یا رزمنده ساده ای که هیچ عنوان دیگری ندارند اما این بدان معنی نیست که دفاع مقدس محصول انحصاری آن نهاد ، حزب یا گروه و یا حتی مذهب و قومیت خاصّی است ( گر چه اسلامی بودن دفاع مقدس جنبه غالبیت و اغلبیت دارد) . مصادره دفاع مقدس به نفع یک جناح و اندیشه سیاسی یا نهاد و گروهی خاص از جهات متعددی زیان آور و خطرناک است .
به عنوان نمونه، گروه مصادره کننده که خویش را صاحب این حماسه عظیم می شناسد و می شناساند، پشت قداست و عظمت آن سنگر می گیرد و امکان هر گونه فریب و انحرافی را بی آنکه جامعه در برابر آن واکنش نشان دهد فراهم می آورد . تا بخواهی آنان را به نقد بکشی فریاد مظلومیّت یا اهانت به مقدسات بر می آورند و می کوشند تا در پناه نام دفاع و شهید و شهادت از هر نقد و تحلیلی مصون بمانند .
چه بسا که برخی احزاب سیاسی، شهدا و دفاع جانانه امت اسلامی و نیز احترام و قداستی که جامعه برای این حماسه عظیم و حماسه آفرینانش قائل است را ابزار رسیدن به اهداف و اغراض سیاسی خویش قرار دهند و با تبلیغاتی وسیع، خود را تنها وارث و ادامه دهنده مسیر نورانی شهدا بشناسانند و بدینوسیله بکوشند تا اندیشه سیاسی شان را عین حق و مخالفان خود را عین ناحق جلوه دهند .
( یادم هست که در سفری که به مناطق عملیاتی جنوب کشور داشتم آقایی که مثلا قرار بود دفاع مقدس را روایت کند در پس عنوان دفاع مقدس و شهدا ، اندیشه سیاسی و سلیقه جناحی خویش را روایت می کرد ، فلان آقا که با اندیشه و سلیقه سیاسی اش جور در می آمد را تا عرش بالا می برد و فلان آقا را که چنین نبود تا نهایت مذلّت پائین می آورد.)
باید این دستاورد ملّی بلکه حماسه جاوید آموزه های دین مبین و فرهنگ قرآن و عترت را از مصادره در دست یک گروه ، حزب یا نهاد و نیز ابزار سیاست بازیها و سیاسی کاری های جناح های مختلف قرار گرفتن حفظ کرد. باید جامعه را با فرهنگ غنی خدا باوری ، خود باوری ، ایثار و نثار ، و محبتی که محصول سالهای دفاع مقدس بود آشنا کرد و ضمن پرهیز از قداست بخشی افراطی به شهدای بزرگوار و دفاع مقدس ( که این حماسه و حماسه آفرینانش را به افسانه بدل می کند و موجب از دست رفتن نقش انسان ساز آن می شود ) به بیان حقایق و مبانی اندیشه ای پرداخت که از سر چشمه قرآن و عترت می جوشید و از زبان امام شهیدان جاری می گشت و تا عمق دلهای همه مردم ایران با هر قومیّت و مذهبی نفوذ می کرد . بی آنکه برداشتهای شخصی یا سلیقه های اجتماعی و سیاسی خویش را بر آن مبانی یا فرمایشات امام ( ره ) تحمیل کنیم .در این صورت است که حماسه دفاع مقدس به جای ابزار مرز بندی و افتراق اجتماع تبدیل به عامل انسجام و یکپارچگی جامعه شده و بزرگترین زمینه فرهنگ سازی در بستری از ایمان و معرفت و عشق می گردد .