سرای اندیشه

گوش بده عربده را ، دست منه بر دهنم

هر از گاهی توسط برخی از مسئولین و مدعیان دلسوزی برای نظام حرفهایی گفته می­شود که گاهی زخم سر بسته دلم را باز می­شکافد و درد تحمل کردنی­ام را غیر قابل تحمل می­سازد . من نمی دانم این چه منطقی است که تا جامعه بخواهد در برابر مسئله ای اعتراض قانونی کند ، یا برخی ارگانهای بخواهند بر اساس حق قانونی­شان اقدامی در جهت رسیدگی به موضوعی داشته باشند صدای برخی بلند می شود که : آقا ! اگر به فلانی فلان چیز را بگوئید به نظام آسیب می­زنید . من نمی­فهمم ، آیا این نظام واقعا ً آنقدر بی ثبات و بی پایه است که اشخاص حقیقی که هر کدام امروز هستند و دگر روز نخواهند بود ، مایه بقاء نظام شوند ؟ این چه معنی دارد که هر کس در یک پست و جایگاهی قرار گرفت با گره زدن زلفش به زلف کلیّت نظام خویش را در حریم امن قرار می­دهد و به این وسیله راه هر گونه نقد و اعتراض را به عملکرد خویش می­بندد و از سویی دیگر بقاء خویش را با هزینه کردن از نظام تأمین می­کند ؟

بقاء نظام اسلامی آنچنان که من می­دانم وابسته به بقاء اعتقاد به اسلام و کارآیی آن در میان همه توده­های مردم اعم از خواص و عوام جامعه است و آسیب دیدن نظام هم نه در گرو آسیب دیدن اشخاص که معلول آسیب دیدن اعتقاد به دین و باور به کارآیی آن در مدیریت دنیا و آخرت انسانهاست .

قانون اساسی ما که میثاق ملّی و تبلور آرمانها نظام اسلامی ماست حتی برای تغییر رهبری نظام و ولایت فقیه در مواردی که فاقد شرایط باشد راهکار ارائه کرده است . من این گونه می­فهمم که وجود چنین ماده‏ای در قانون اساسی به آن معناست که نظام با تمام وابستگی که به جایگاه ولایت فقیه دارد اما نسبت به شخص حقیقی ولی فقیه هیچ وابستگی و شرطیتی ندارد . نظامی که مطابق قانون اساسی آن بتوان بالاترین مرجع سیاسی و دینی آن نظام یعنی مقام رهبری را به خاطر فقدان دوام شرایط معزول اعلام کرد و فرد دیگری را برای حضور در آن جایگاه کشف و اعلام کرد و در عین حال به بقاء و کلیّت آن نظام آسیب نرسد، نمی­تواند آنقدر آسیب پذیر باشد که نقد کردن و یا عزل کردن برخی از مسئولین آن موجب آسیب دیدنش شود .

بر این باورم که چنین برخوردی با نظام ، شخصی کردن نظام و فروکاستن از عظمت مبانی والای آن است . به نظرم می­رسد آنان که خویش را در پناه بهانه آسیب ندیدن نظام ، از نقد و اعتراض مصون می­کنند بیش از آن که در فکر آسیب ندیدن نظام اسلامی باشند در اندیشه آسیب ندیدن موقعیت خویش­اند و از اسم نظام و علاقه مردم به اصل نظام پوستینی برای خود دوخته و کلاهی بافته­اند. اینان می­کوشند تا با انحصار طلبی فوق العاده­شان همه شئون ملّت را از آن خویش سازند و به اسم نظام بر دیگران سروری کنند .

  بیاد می­آورم که بنیانگذار انقلاب ، امام راحل (قدس سره) فرمود : نهضت ما قائم به شخص نیست ؛ و نیز فرمود : اشخاص مطرح نیستند . اگر چنین است ( که البته باید چنین باشد ) دیگری جائی نمی­ماند که برخی خود را آبروی نظام و مایه بقاء نظام بدانند و به این بهانه زلفشان را به زلف نظام پیوند زنند و در حاشیه امن قرار گیرند .

کاش اجازه می­دادیم مردم همچنان کلیّت نظام را محترم دانسته و از آسیب صیانت کنند و به جای دغدغه حفظ افراد ، حفظ اساس نظام را بر خویش واجب قلمداد کنند تا هم بدون دغدغه تضعیف نظام بتوانند آرمانهایشان را از مسئولین مطالبه کنند و هم آنان را نقد کرده و امر به معروف و نهی از منکر کنند و آنجا که چاره قانوی جز به دادگاه کشیدن وجود ندارد حق خود را استیفا کنند . بر این باورم که این روند دیر یا زود به پایه های نظام اسلامی ما که همانا وجود اعتقادات اسلامی و باور به کارکردهای دین است آسیبهای جدّی خواهد زد .

حفظ نظام اسلامی برای معتقدین به مبانی آن از اهم واجبات است . پس ضروریست آگاهانه و هوشیارانه خاصّه در شرایط حساس این روزها عوامل بقاء نظام اسلامی را شناخته و به صیانتش بپردازیم و با روشنگری جلو چنین سوء استفاده های آگاهانه یا جاهلانه از ارزش و جایگاه نظام اسلامی را مسدود کنیم .

پ . ن = اگر چه این پی نوشت از جهت موضوع با پست جاری بی ربط است اما به فضل خدا وبلاگی مستقل در خصوص نشر افکار و اندیشه های شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی ( قدس سره ) تأسیس کرده ام که از همه علاقه مندان به آن شهید والامقام برای حضور در ان وبلاگ و مطالعه آن دعوت به عمل می آورم .برای انتقال به وبلاگ مزبور بر روی کلمه  امت مظلوم کلیک فرمائید .