اخیراً در خبرها خواندم که جناب آقای اوباما رئیس جمهور ایالت متحده آمریکا درباره سخنان اخیر ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران در نشست ضدّ نژاد پرستی دوربان گفته بود : سخنان احمدی نژاد به موقعیت ایران در جهان لطمه میزند . این اظهار نظر آقای اوباما موجب شد تا چند خطی بنویسم و امیدوار باشم که اگر ( به طور حتم و قطع ) ایشان این کلمات را نمیخوانند برخی از دوستان داخلی بخوانند .
موضوع سخنرانی ریاست محترم جمهور آقای دکتر احمدینژاد و موافقتها و مخالفتهای افراد و جناحهای سیاسی داخلی از چند جهت قابل بررسی است :
1- شکی نیست که تمام گروهها و احزاب داخل ایران که به قانون اساسی و نظام اسلامی متعهد هستند با تمام اختلاف سلیقههایشان در اینکه اسرائیل فرزند نامشروع استکبار و بارزترین مصداق نژادپرستی نوین در عصر حاضر است متفق القول هستند . هیچ فرد یا گروهی که در ایران خویش را متعلق به نظام بداند یافت نمیشود که از اسرائیل و موجودیت آن دفاع کند و یا کوتاه آمدن در برابر این رژیم ساختگی و غاصب را در دستور کار خویش قرار داده باشد . بنا بر این بد نیست آقای اوباما بداند که آنچه از دهان ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران شنید به نوعی صدای همه ملّت و احزاب و گروههای سیاسی دلبسته به انقلاب و مردم ایران است .
2- آنچه در این زمینه مورد اختلاف سیاسیون داخل نظام قرار گرفته نه محتوای سخنان ریاست جمهور بلکه مسائل دیگریست که به هیچ عنوان نافی روح استکبار ستیزی و حق خواهی بیانات دکتر احمدی نژاد نبوده و نیست .
3- برخی از سیاسیون ما نسبت به اصل حضور در چنین جلسهای اعتراض داشته و حضور در آن را با توجه به شرایطی که مورد تحلیلشان بوده روا ندانستهاند . فارغ از صحت و سقم تحلیل این گروه از سیاسیون کشورمان درباره شرایط مورد بحث ، آقای اوباما باید بداند که سخن از رفتن یا نرفتن ، و احیاناً اعتراض به حضور در این نشست به معنی اعتراض به محتوای حقّ سخنان ریاست جمهوری نبوده و نیست .
4- دسته دیگر از سیاسیون ما نیز ضمن محکوم کردن برخورد ناشایست حاضران در آن نشست با ریاست محترم جمهور ، به روش اتخاذ شده و عدم تدبیر دیپلماتیک لازم برای جلوگیری از چنین عکس العملهایی انتقاد داشتند که این هم به هیچ روی به معنی مخالفت با روح پیام ریاست محترم جمهور آقای دکتر احمدی نژاد نیست .
نتیجه این که جناب آقای اوباما به محض دیدن مخالفتهایی در درون احزاب سیاسی و رقبای انتخاباتی آقای احمدی نژاد ذوق زده و هول نشوند و به این تخیّل نیافتند که ملّت ایران نیاز به دایه مهربانتر از مادر دارد و منتظر است تا ایشان برای وجهه بین المللی ما دل بسوزاند . اگر اختلافی میان احزاب سیاسی ما وجود دارد ، از آن دسته اختلافاتی است که در یک خانواده و میان اعضاء یک خانواده اتفاق میافتد . خانواده بزرگی که در عین اختلافات سلیقهایشان به هم علاقهمندند و در میان خویش بر اساس اعتقاد به امام راحل ، ولایت فقیه و قانون اساسی وحدتی ناگسستنی دارند. اختلافی که هرگز راه را برای نفوذ دیگران به حریم یگانه خانواده باز نمیکند و به بیگانه اجازه مداخله نمیدهد.
برای ملّت ایران و نیز احزاب و گروههای سیاسی با هر سلیقه و روش ، روشن و واضح است که آمریکا خیر خواه ما نیست و از این جهت هرگز دلسوزی امثال ایشان را باور نخواهد کرد . آمریکا چاره ای ندارد مگر این که یا با ملّت ایران از در صداقت و تغییر در رفتار در آید یا دندان طمع از این ملّت و کشور برای همیشه بکند .