سی سال پیش در چنین ایامی ملّت ایران شاهد طلوع خورشید جمال امام آفتاب رویان و دمیدن صبح رهایی از یوق سردمداری حکّام سراپا فساد پهلوی بود. انقلاب نوری که ثمره مجاهدتهای امام امت و امت امام بود . بهمن ماه 1357 شاهد شکوفه دادن درختی بود که بذر آن ریشه در قرنها آزادی طلبی و خدا خواهی ملّت بزرگ ایران داشت . ملّتی که پیشینه ملّی پر افتخارش به غارت استحمار و وجب به وجب خاک و سرمایههای حیاتیاش به تاراج استثمار رفته بود و عزّت دینی و اعتبار اسلامیش در پس ادعای دروازههای تمدن دودمان پهلوی به فراموشی سپرده شده بود با دم عیسویِ مردی از تبار پیام آور رحمت و حیات (ص) جان تازه یافت و دلیرانه بر شب دیجور ظلم و بردگی و وابستگی خروشید تا طلوع صبح استقلال ، آزادی و جمهوری اسلامی را فرازمندانه نظارهگر باشد .
امروز که سی سال از آن روزهای فتح و ظفر گذشته است هر از گاهی درخت تنومند انقلابمان شکوفهای نو به بار میآورد و میوهای تازه میدهد . دست یابی به استقلال نسبی در برخی زمینهها ، رها شدن از وابستگیهای مفرط به شرق و غرب در بسیاری از زمینهها ، رشد فزاینده دانش در نسلهای پس از انقلاب ، دستیابی به پیشرفتهای علمی - صنعتی و تکنولوژیکی در رشتههای مختلف ، توان والای رزمی و دفاعی غیور مردان نظامی و انتظامی ، تولید بومی انرژی هستهای و در نوردیدن فضا تنها برخی از دستاوردهای این جنبش الهی و انقلاب اسلامی ملّت ایران است .
امّا این شجره مبارک در عرض کامیابیهایش همواره از درون و بیرون با آفاتی رو به روست که غفلت از آنها نه تنها موجب آسیب دیدن ثمرات ارزشمند آن که خدای ناکرده موجب نابودی و اضمحلالش خواهد شد. تجاوز نظامی ، خباثتهای دیپلماتیک و هجمهی فرهنگی آنانی که با شکل گیری نظام جمهوری اسلامی دست استثمارشان از این ملک و ملّت کوتاه شد بزرگترین آفتی است که از بیرون ، حیات انقلاب اسلامیمان را تهدید میکند .
هر چند مخاطرات یاد شده هرگز بی اهمیّت و ساده نیست امّا به نظر میرسد آفتهای درونی نظام به مراتب از آفتهای بیرونی آن خطرناکترند چرا که اگر نظام اسلامی از آفات درونی مصون بماند با قدرت و صلابت در برابر آفات بیرونی مقاومت خواهد کرد و هر چه فشار بیشتری را تحمل کنند مقاومتر و ماندنیتر خواهد شد ولی اگر از درون آفت زده شود دیری نخواهد پائید که در برابر کوچکترین هجوم بیرونی از پای در خواهد آمد .
آسیب دیدن دو رکن اساسی نظام اسلامی ما یعنی دین مداری و مردم سالاری از بزرگترین آفاتی است که حیات انقلاب ما را از درون تهدید میکند. درافتادن به ورطه تحجر ، قشری گرایی ، افراطیگری مذهبی و دوری از عقلانیت از سویی و اباحهگرایی ، عرفیسازی ، باطن گرایی محض ، عمل گرایی صرف، مدرنیزاسیون لیبرال و دموکراسی سکولار از سوی دیگر ، دین مداری نظام ما را به چالش خواهد کشید و نیز بی توجهی به آراء ملّی و بی اعتبار دانستن ارادهی مردم ، نا بالغ دانستن اجتماع و اموری از این قبیل مردم سالاری نظام را دچار خلل خواهد کرد . هر چند تفاوت جوهری نظام جمهوری اسلامی با دموکراسیهای لیبرال و سکولار ، مردم سالاری را به شکلی که در آن مکاتب تعریف میشود بر نمیتابد اما با توجه به سیره عملی بنیانگذار انقلاب اسلامی و رهبر عظیم الشأن و راحلمان امام خمینی (س) می توان گفت آراء ملّت اگر چه در مشروعیّت نظام نقش محوری ندارد امّا بی تردید تعیین کنندهی مقبولیت نظام جمهوری اسلامی و رکن محوری آن است و توجه امام راحل به آراء مردم نه به عنوان شعار و نماد حضور مردم در صحنه که به عنوان تجلّی اراده یک ملّت در پذیرش، حفظ و حراست از نظام اسلامی و تسلّط بر سرنوشت خویش در گسترده آموزههای وحیانی اسلام است . شاید بتوان با قدرت ادعا کرد که عبارت ( مردم سالاری دینی ) که از بیانات رهبر معظم انقلاب حضرت آیة الله خامنهای ( دام ظله ) اقتباس گردیده بهترین تعبیر در تبیین چهره مردم سالاری نظام اسلامی است .
از دیگر آفات اساسی که نظام سی ساله ما را همواره از درون تهدید میکند در حوزههای مختلفی می توان نام برد که به برخی از آنها اشاره میکنم :
در حوزه اقتصاد : وجود فقر ، بیکاری، تورم کمرشکن ، فاصله عمیق طبقاتی ، برنامه ریزیهای غیر کارشناسی و سطحی و ... .
در حوزه فرهنگ : کم رنگ شدن هویت ملّی و دینی ؛ بی مایهگی برنامههای فرهنگی و تربیتی ؛ تزئینی و سطحی تلقی شدن امور فرهنگی ؛ افراط و تفریط در تحدید آزادی قلم و بیان ؛ فقدان تئوری نظام یافته ، همه جانبه ، بدون تنگ نظری ، کارشناسی شده و هماهنگ با اهداف عالی آموزههای وحیانی و ... .
در حوزه سیاست : کشمکشهای بی حاصل جناحهای سیاسی ، تخریبهای غیر منصفانه و غیر اخلاقی که گاهی به نام دین و گاهی به نام آزادی صورت میگیرد ، فقدان همگرایی احزاب و جناحهای سیاسی بر محور مصلحت نظام اسلامی و ملّت ایران ، افراط و تفریط در اصل مقوله ولایت فقیه و مسئله اطاعت از آن به عنوان محور وحدت دو رکن مشروعیت و مقبولیت نظام ، غالب بودن نگرش حذفی به جای تعامل سازنده و ... .
لازم به ذکر است که هر یک از آفات ذکر شده تبعات اجتماعی را موجب میشود که هر یک از آنها نیز به نوبه خود آفتی برای سلامت و رشد این شجره مبارک محسوب میشوند . قطعاً با بررسی و دقت نظر بیشتر میتوان آفات دیگری را نیز شناسایی کرد که در این مختصر به ذکر آن نپرداختهام .
نکته آخر این که پاسداشت سی سال جانفشانی ، ایثار و نثار تمامی اقشار مردم در صحنه دفاع از آرمانهای انقلاب اسلامی و آموزههای امام راحل (س) که برگرفته از مبانی والای قرآن و عترت است وظیفه همه ما خصوصاً مسئولین نظام جمهوری اسلامی است . تا کنون مردم سرافراز میهن اسلامیمان به درستی و بیش از همه به وظیفه خویش در برابر این نهضت اسلامی عمل کرده اند و خواهند کرد و امروز بار عمده این وظیفه به عهده مسئولین و رجال سیاسی ماست تا به پاس صبر ، ایثار و نجابت مردم با عملکردی به دور از جنجال آفرینی و تخریب ، مردم فریبی و تظاهر ، قشری گرایی و اباحه اندیشی وظیفه خویش را با عقلانیت ، تعهد و سلامت در برابر نظام اسلامی و ملّت بینظیر ایران به انجام رسانند و این درخت پر برکت را از آفات درونی و بیرونی صیانت کنند.
پ . ن . 1 - برای خواندن متن کامل نظر دوستمان (جادوگر سیاه) و پاسخ من روی نام وبلاگ ( صهبای اندیشه ) کلیک کنید .