حمایت از اسلام و حرمت عاشورای حسینی و محکوم کردن هتک حرمت مقدسات دینی و حرکتهایی که کلیّت نظام اسلامی و ولایت فقیه را هدف قرار می دهند ، هدف غایی تجمع عاشورائیان طی دو روز گذشته در سراسر کشور بود. تجمعی که از جهات مختلفی قابل توجه بود .
دقت در بافت گوناگون کسانی که در تجمع حضور پیدا کرده بودند نشان می داد که این تجمع به راستی برای دفاع از محور وحدت تمامی جریانهای معتقد به اسلام ، نظام اسلامی و ولایت فقیه یعنی حرمت ساحت مقدس اسلام و اهل بیت عصمت و طهارت خاصّه وجود مبارک حضرت سید الشهداء (علیهم السلام) شکل گرفته است . حرکتی که اگر قدر دانسته شود می تواند موجب احیاء دوباره وحدت اسلامی میان همه نیروهای معتقد به اسلام و نظام اسلامی و تضعیف دگر باره ی جریان محدود و فریب خورده آشوبگر شود .
شعارهایی که امروز در راهپیمایی شهر قم از تریبونهای رسمی دفتر هماهنگی تبلیغات اسلامی و حرم مطهر سر داده می شد تقریبا به دور از هر گونه تحریک کننده گی و بیشتر حول محور محکومیت هتک حرمت از عاشورا و محکومیت کارشکنان و ساختار شکنان داخلی و امپریالیسم خارجی بود . شعار وحدت بخش (الله اکبر) و (یا حسین) و (لبیک یا حسین) نیز از بهترین شعارهایی بودند که از تریبون های رسمی به گوش می رسید . نیز هر از گاهی بلندگو های حرم مطهر از اجتماع کنندگان می خواست که با شعارهای حرم همراه شده و از طرح شعارهای متفرق خود داری کنند . دعوتی که هرگز توسط برخی افراد اجابت نشد .
در کنار این تمهیدات تقدیر آفرین تریبونهای غیر رسمی هم وجود داشت که اداره کننده گان آنها بیش از آنکه به فکر هدف اصلی این تجمع باشند به دنبال تحمیل سلیقه های خودشان بر جمع حاضر بودند . برخی از آنان کفن پوش و عصبانی شعارهایی می دادند که نه تنها با هدف تجمع بی ربط بود بلکه در برخی موارد خلاف مسلّم شرع بود . گروه های کوچکی هم بودند که با سر دادن شعارهای عجیب و غریب ، به نظر می رسید در پی تخلیه کینه های خودشان نسبت به برخی از افراد بودند . اما این همه در برابر موج متکاثر جمعیت حاضر که هدف شان را از شرکت در این اجتماع به خوبی می شناختند و در پی وحدت و همدلی بودند ، تمثیل کاملی از پول خورد بود.
چیزی که برای من جالب بود این نکته بود که اکثریت جمعیتی که پشت این قِسم تریبون ها قرار گرفته بودند از تکرار شعارهای بی ربط و تفرقه انگیز خود داری می کردند و تنها تعداد محدودی که در نزدیک ترین فاصله به آنها بودند با آنان همراهی می کردند . وقتی شعارها رنگ وحدت بخش و سازگار با هدف نهایی تجمع پیدا می کرد همه با آن همراه می شدند اما به محض این که به سمت و سوی سلیقه سیاسی خاص شعار دهندگان می رفت صدای همراهی کنندگان به وضوح کم می شد به نوعی که مجریان آن تریبون های غیر رسمی مجبور می شدند بعد از یکی دو بار تکرار ، آنها را با شعارهای دیگر عوض کنند .
اما به راستی چرا برخی از ما فکر می کنیم با نردبان حرام می توان به قله های سعادت راه یافت ؟ بر خلاف دستور قرآن که می فرماید : یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامینَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ یعنی : اى اهل ایمان، براى خدا پایدار و استوار بوده و به عدالت و راستى و درستى گواه باشید، و البته شما را نباید عداوت گروهى بر آن دارد که از راه عدل بیرون روید، عدالت کنید که به تقوا نزدیکتر (از هر عمل) است، و از خدا بترسید، که البته خدا به هر چه مىکنید آگاه است. ( آیه 8 ، سوره مائده ) چرا برخی از ما وقتی با کسی یا کسانی دشمنی می کنیم ، به قدری در این دشمنی تند و افراطی می شویم که عدالت را در مسلخ دشمنی مان قربانی می کنیم . همه چیز را به همه چیز مرتبط می کنیم و هر کس را که به نظرمان خطا کار می دانیم با هزاران توجیه بی ربط تا بیرون مرز ارتداد دنبال می کنیم ؟ به چه چیزی می خواهیم برسیم ؟
به باور من تجمع عاشورایی این یکی دو روزه متعلق به همه وفاداران به اسلام ، نظام اسلامی ، راه امام و ولایت فقیه بود . جماعتی که بنا به اطلاع دقیق ، متشکل از همه اقشار ملّت ایران اعم تمام سلیقه های سیاسی درون نظام بود .
کاش مسئولین امر قدر این اتحاد مبارک را بدانند و اجازه ندهند این حرکت وحدت آفرین که به برکت حضرت سید الشهدا (ع) به وجود آمده توسط عده ای افراطی در هر دو سوی نزاع به نابودی کشیده شود . کاش عقلای قوم اجازه ندهند که چنین حرکت وحدت آفرین و امید بخشی به مسلخ غرض های احزاب و گروه های سیاسی رفته و به تیغ منافع حزبی و گروهی شان مثله شود . کاش همگان بدانند که لطف خدا همیشه اینچنین شامل حال جامعه نمی شود و با دست کشیدن از تند روی ها ، کینه ورزی ها و منفعت طلبی ها این دستاورد با ارزش را حفظ کنند و ای کاش مسئولین امر با عمل به توصیه مراجع معظم تقلید راهکارهایی منصفانه و عاقلانه ای را برای تأمین پایدار وحدت ملّی و حل مناقشات درون خانوادگی انقلاب در پیش بگیرند و به این طریق به تحقق منوّیات رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای (دام ظله) در جذب حداکّثری و دفع حداقّلی کمک کنند .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پ . ن . 1 = ساعت 9 وقتی اخبار داشت آیت الله علم الهدی را در حال سخنرانی نشان می داد دختر 7 ساله ام گفت : بابا این حاج آقاهه یک حرف بد زد . گفتم : چی گفت بابا ؟ با یک حالتی که نشان از خجالتش می داد و با استفاده از صدای آهسته سرش را نزدیک گوشم آورد و گفت : این حاج آقاهه گفت بزغاله و گوساله ! آخه من و مادرش تلاش کرده بودیم تا بهش یاد بدیم که هیچ وقت از این حرفها نزنه . به هر حال بنده با تمام احترام به آقای علم الهدی ضمن عدم بیان برخی انتقاداتی که به فرمایشات امروز ایشان دارم به طور مشخص از این دو واژه به کار رفته در سخنان ایشان که حتما از سر عصبانیت بوده اعلام خجالت و برائت می کنم .