در آغاز این مقال رحلت ( و بنا به نقلی شهادت ) بانوی بزرگوار کرامت ، محدثه ، حکیمه ، مقدسّه ، معصومه ، حضرت فاطمه بنت موسی بن جعفر ( علیهما السلام ) را به پیشگاه وجود مبارک ذخیره عالم حضرت بقیة الله الاعظم ، امام عصر ، حضرت مهدی موجود موعود ( علیه السلام ) و دوستداران خاندان عصمت خاصّه شما دوستان عزیز تسلیت عرض می کنم و بار یافتن به مقام معرفت آن بانو و بهره مند شدن از شفاعتش را از خداوند متعالی برای همگان مسئلت دارم .
-----------------------------------------------------------
11- عبادت :
أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) یَقُولُ: لَیْسَ الْعِبَادَةُ کَثْرَةَ الصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ إِنَّمَا الْعِبَادَةُ التَّفَکُّرُ فِی أَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ .
امام رضا (ع) فرمود : عبادت کردن به بسیاری نماز و روزه نیست بلکه عبادت آن است که در امر خداوند با عزت و جلال بیاندیشی. الکافی ، ج 2 ، ص 55
12- آزار دادن :
قَالَ رسول الله (ص) : مَنْ أَحْزَنَ مُؤْمِناً ثُمَّ أَعْطَاهُ الدُّنْیَا لَمْ یَکُنْ ذَلِکَ کَفَّارَتَهُ وَ لَمْ یُؤْجَرْ عَلَیْهِ .
رسول خدا (ص) فرمود : کسی که مؤمنی را اندوهگین سازد سپس (به جبران آن) دنیا را به او ببخشد این عملش کفاره (غمگین ساختن او ) نخواهد بود و استحقاق پاداش هم ندارد . مستدرکالوسائل ، ج 9 ، ص 99
13- آفتها :
قال رسول الله (ص): ... یَا عَلِیُّ آفَةُ الْحَدِیثِ الْکَذِبُ وَ آفَةُ الْعِلْمِ النِّسْیَانُ وَ آفَةُ الْعِبَادَةِ الْفَتْرَةُ وَ آفَةُ الْجَمَالِ الْخُیَلَاءُ ... .
رسول خدا (ص) فرمود : ای علی آفت سخن، دروغ و آفت علم ،فراموشی و آفت عبادت ، سستی و آفت زیبائی ، کبر و غرور است . منلایحضرهالفقیه ، ج 4 ، ص 371
14- خوردن :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): لَیْسَ لِابْنِ آدَمَ بُدٌّ مِنْ أَکْلَةٍ یُقِیمُ بِهَا صُلْبَهُ فَإِذَا أَکَلَ أَحَدُکُمْ طَعَاماً فَلْیَجْعَلْ ثُلُثَ بَطْنِهِ لِلطَّعَامِ وَ ثُلُثَ بَطْنِهِ لِلشَّرَابِ وَ ثُلُثَ بَطْنِهِ لِلنَّفَسِ .
امام صادق (ع) فرمود : انسان برای حفظ حیاتش از خوردن ناچار است اما هنگامی که غذا می خورید یک سوم از معده را به غذا اختصاص دهید و یک سوم دیگر را به نوشیدنی و یک سوم باقی را برای ( راحتی تنفس ) اختصاص دهید . الکافی ،ج6 ، ص 269
15- الفت :
قال الصادق (ع) : إِنَّ ائْتِلَافَ قُلُوبِ الْأَبْرَارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ لَمْ یُظْهِرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ کَسُرْعَةِ اخْتِلَاطِ قَطْرِ الْمَاءِ عَلَى مِیَاهِ الْأَنْهَارِ وَ إِنَّ بُعْدَ ائْتِلَافِ قُلُوبِ الْفُجَّارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ أَظْهَرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ کَبُعْدِ الْبَهَائِمِ مِنَ التَّعَاطُفِ وَ إِنْ طَالَ اعْتِلَافُهَا عَلَى مِزْوَدٍ وَاحِدٍ .
امام صادق (ع) فرمود : ... نیکو کاران چون با هم رو برو شوند – هر چند به زبان اظهار دوستی و محبت با هم نکنند – دلهایشان به سرعتی بسان در هم آمیختن قطره آب با دریاها ، به هم انس میگیرد و بدکاران هر گاه با هم رو برو شوند – هر چند به زبان اظهار دوستی و محبت با هم کنند – دلهایشان از انس و الفت با یکدیگر دور است همانند چهار پایان که از مهرورزی با هم دورند گر چه روزگاری دراز از یک آخور علوفه خورند . بحارالأنوار ، ج 58 ، ص 149
16- آرزو :
خَطَبَ عَلِیٌّ (ع) فَقَالَ : إِنَّمَا أَهْلَکَ النَّاسَ خَصْلَتَانِ هُمَا أَهْلَکَتَا مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ هُمَا مُهْلِکَتَانِ مَنْ یَکُونُ بَعْدَکُمْ أَمَلٌ یُنْسِی الْآخِرَةَ وَ هَوًى یُضِلُّ عَنِ السَّبِیل .
علی (ع) خطبه ای خواند و فرمود : دو خصلت مایه هلاکت مردم است ، خصلتهایی که ملتهای گذشته را هلاک کرد و آینده گان را نیز ( اگر به دام آنها افتند ) هلاک می کند ؛ آن دو خصلت یکی آرزویی است که در اثر آن اخرت به فراموشی سپرده شود و دیگری خواهش نفسی است که انسان را از راه – مستقیم الهی – بیرون کرده و گمراه سازد . مستدرکالوسائل ، ج2 ، ص 108
17- راز خوشبختی امت اسلام :
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : لَا تَزَالُ أُمَّتِی بِخَیْرٍ مَا تَحَابُّوا وَ تَهَادَوْا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ اجْتَنَبُوا الْحَرَامَ وَ قَرَوُا الضَّیْفَ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ ... .
رسول خدا (ص) فرمود : امت من تا وقتی که یکدیگر را دوست بدارند ، به یکدیگر هدیه دهند ، امانت را ( به صاحبش ) بازگردانند ، از حرام ها دوری کنند ، میهمان را گرامی بدارند ، نماز بگذارند و زکات بپردازند، پیوسته در خیر و خوبی خواهند بود . وسائلالشیعة ،ج 15 ، ص254
18- بایسته های رهبری :
قَالَ علی (ع) : مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ وَ لْیَکُنْ تَأْدِیبُهُ بِسِیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِیبِهِ بِلِسَانِه .
امام علی (ع) : هر کس خویش را پیشوا (و الگوی) دیگران قرار داد باید قبل از هر چیز به تربیت خویش بپردازد و باید شیوه تربیتش بیش از آن که بر حرف زدن متکی باشد بر رفتارش اتکاء داشته باشد. نهجالبلاغة ، ص480 ، حکمت 73
19- ایمان :
عَنْ أَحَدِهِمَا (ع) أَنَّهُ قَالَ : لَا یَکُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّى یَعْرِفَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الْأَئِمَّةَ کُلَّهُمْ وَ إِمَامَ زَمَانِهِ وَ یَرُدَّ إِلَیْهِ وَ یُسَلِّمَ لَهُ ثُمَّ قَالَ کَیْفَ یَعْرِفُ الْآخِرَ وَ هُوَ یَجْهَلُ الْأَوَّلَ .
از یکی از صادقین (ع) نقل گردید که فرمود : کسی مؤمن نخواهد بود مگر اینکه خدا و رسول او و تمامی امامان و امام زمانش را بشناسد و امور خویش را به ( دستورات آنان ) برگرداند و تسلیم او باشد ؛ سپس فرمود چگونه آخر آنها را خواهد شناخت کسی که اولین از آنان را نشناسد. الکافی ، ج1 ، ص 180
20- امانتداری :
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ : أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَمَلَ إِیمَانُهُ وَ إِنْ کَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً لَمْ یَنْقُصْهُ ذَلِکَ قَالَ وَ هُوَ الصِّدْقُ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ الْحَیَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ .
امام صادق (ع) فرمود : چهار چیز اگر در کسی باشد ایمانش کامل می گردد - حتی اگر از پای تا سرش گناه باشد از ایمانش کم نخواهد کرد - و آن چهار چیز راستگویی ، امانت داری ، حیا و خوش اخلاقی است . الکافی ، ج 2 ، ص 99
